donderdag 12 februari 2015

Als een vreemde

Een tekstje uit een jong leven dat me heel erg trof. Omdat wat omschreven wordt vaak het geval is, in mindere of meerdere mate. Het zit dichtbij. Het zit in ons. Praat eens dieper met een vreemde, die al gauw vertrouwder zou kunnen worden dan je denkt. 

Iemand die in hetzelfde dorp woont, maar waar je elkaar nooit ziet
Iemand die op dezelfde bus zit, maar toch als een vreemde naast je zit
Iemand die op dezelfde school zit, maar toch zo anders is
Iemand die in dezelfde klas zit, maar toch zo onbekend is

Iemand die zo dichtbij is en tegelijk zo veraf

Ik moest ook denken aan het goede idee van "organising a conversational meal" zoals dat opdook in de tv-reeks Het voordeel van de twijfel, en waarvan echo's allerhande te vinden zijn, zoals de volgende.


The Conversation Menu

The Muse organises Conversation Meals at which you are seated in pairs with someone you have never met, or know only very vaguely. You are each given a Menu of Conversation that looks like a restaurant menu, with starters, fish, grills, dessert etc, but instead of descriptions of food dishes, each heading contains topics to talk about, 25 in all.
A Muse introduces the meal and explains how to proceed and the rules of what is more than a game. Each of you chooses a topic, and when you have finished discussing it, the other chooses a topic and so you go through the Menu. That normally takes two hours, though we have known it to last seven hours.
We have been amazed by how quickly the conversations become animated, and how interesting and memorable the event becomes. You get to know a stranger very well, and find that you are learn a lot about yourself too, in discussing such topics as ambition, curiosity, fear, friendship, the relations of the sexes and of civilisations. One eminent participant said he would never again give a dinner party without this Muse Menu, because he hated superficial chat. 
En ik stipte deze week ook de volgende zinnen in een gedicht van Kreek Daey Ouwens aan (wat een merkwaardig vreemde naam heeft die man!):
Wat men op een dag allemaal zegt, wat
men uitspreekt, dat zijn alleen de
schillen, Larissa. Nooit komt men bij 
het binnenste. De kern.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten